Willa w Toskanii

Projekt stanowi próbę zrównoważenia wartości historycznych z potrzebami współczesnego stylu życia. Istniejąca willa, osadzona w klasycznym toskańskim krajobrazie, została zachowana w swojej pierwotnej strukturze – z kamienną elewacją, tradycyjną dachówką oraz charakterystycznym układem brył, w którym dominują prostota i solidność. Główne założenie rozbudowy polegało na stworzeniu nowej, funkcjonalnej przestrzeni dziennej z silnym związkiem z otaczającym pejzażem – bez naruszania autentyczności historycznego budynku.

Nowa część, zaprojektowana jako minimalistyczna bryła w stali corten i szkle, kontrastuje z zastanym kamieniem, lecz robi to w sposób celowy i wyważony. Jej obecność nie konkuruje z historyczną architekturą – raczej ją akcentuje. Zastosowanie cortenu pozwala na harmonijne przejście między fakturą starego kamienia a surowym krajobrazem skał i drzew oliwnych. Transparentność elewacji od strony doliny umożliwia niezakłócony widok na wzgórza i winnice, a jednocześnie otwiera wnętrze na światło dzienne i zmienność natury.

Basen został wkomponowany w osi widokowej, jako przedłużenie strefy dziennej. Jego minimalistyczna forma i stonowana paleta materiałów – kamień, woda i zieleń – nie przytłaczają przestrzeni, lecz ją tonują i podkreślają jej medytacyjny charakter. Wzdłuż basenu prowadzona jest geometryczna lawenda, która naturalnie łączy część mieszkalną z ogrodem, nadając całej przestrzeni zmysłowości i rytmu.

W dalszej części ogrodu wkomponowano pojedynczy piec zewnętrzny o formie rzeźbiarskiej, inspirowanej prostotą konstrukcji pasterskich z regionu. Wykonany również z cortenu, stanowi punkt skupienia w wieczornej strefie wypoczynkowej – miejsce dla ognia, rozmowy i kontemplacji.

Całość została zaprojektowana z myślą o długowieczności i integracji – zarówno z otoczeniem naturalnym, jak i z dziedzictwem miejsca. Projekt nie stara się być głośny, lecz świadomy – odpowiadający na potrzeby współczesne z szacunkiem wobec przeszłości.